maandag 26 september 2011

ja, ik wil

Zaterdag 24 september is mijn dochterken getrouwd en nu heb ik er ne (schoon)zoon bij...;-)
en morgen vertrekken ze richting Afrika...

Hoe het begon???
Al een hele tijd hebben ze samen de droom, plan, ... om een soort van wereldreis te maken met een geit, oftwel een eend of om juist te zijn, een Citroën 2PK.

Ergens vorig jaar begonnen de plannen een beetje vorm aan te nemen, de plannen werden alsmaar concreter: er werd naar geitjes gezocht, die geitjes werden ook gevonden, van twee geitjes werd er ééntje gemaakt en het geitje werd ingericht om met twee passagiers min of meer comfortabel te kunnen reizen. Ergens dit jaar hebben ze dan beslist: in september vertrekken we. Maar vooraleer België voor eventjes achter zich te laten wilden ze toch graag een afscheidsfeestje geven voor vrienden en familie. Toen erover die datum hier gesproken werd, kwam dan ook een andere mededeling, zo efkes tussen neus en lippen: "oh ja, en we gaan dan die dag ook trouwen..."
En wie dacht dat dit al efkes slikken was, je dochter die gaat trouwen, dat doet toch wat met ne mens, toen kwam het moeilijke gedeelte: "we willen de trouw graag intiem houden, alleen met ouders, broers en getuigen, niks aan familie vertellen, we willen de trouw als verrassing voor alle gasten op het afscheidsfeestje..."
Ik moet zeggen, het is me gelukt, niemand van de familie was op de hoogte, alhoewel het niet altijd makkelijk was. Wij zijn dit jaar een dikke week op vakantie geweest met mijn zus en schoonbroer, wel, zit maar eens ongeveer een 16uur per dag samen, in de auto, vliegtuig, aan tafel, in de file..., en dan niks mogen zeggen, erop letten dat je je niet verspreekt...het was een uitdaging, maar wel ééntje die ik tot een goed einde heb gebracht.

Dus 24 september 2011, wat een schitterende dag is het geweest...
De dag begon met een stralend zonnetje, de bruid en bruidegom straalden, alle gasten waren er graag bij, het geitje werd tentoongesteld, met op de achterruit 'JUST MARRIED', zodat iedereen met eigen ogen kon zien dat het toch wel heel echt waar was, want voor velen was dit toch een verrassing. En voor diegenen die toch nog twijfelden: 's namiddags had Yves snel een kleine powerpoint gemaakt, met de foto's van het stadhuis, Leentje en Jeroen op de trappen van het stadhuis in Leuven, met trouwboekje in de hand...

En morgen gaan we ze uitwuiven, richting Zuid Spanje, daar hebben ze een overtocht geboekt: met de boot naar Marokko, en dan vandaar verder Afrika in. Ze gaan vertrekken langs het westen van Afrika, om dan hopelijk, zonder kleerscheuren en met auto Zuid-Afrika te bereiken.Wat daarna komt, dat moeten we afwachten, of zoals Leentje het zelf zei: "dat zien we dan wel, als we nog geld, nog goesting en (heel belangrijk...) nog auto hebben".

We zullen ze heel hard missen, nu stuurde Leentje wel ongeveer elke dag een mailtje naar mij, of een smsje of een telefoontje of ze kwam eens langs, om te eten, om te naaien, om te gaan shoppen...Nu kan dit allemaal efkes niet  meer, nu ja, efkes, 't zal toch wel een hele tijd duren vooral ze weer voet op Belgische bodem zullen zetten.  Maar daar gaan we toch een mouw proberen aan te passen...niet dat we ze eerder naar hier gaan halen, maar wel dat wij hen een stukje volgen. Als het allemaal mogelijk is, zouden Yves en ik heel graag volgend jaar in juli, augustus of september richting Afrika willen vliegen, ergens nen jeep huren en dan een stukje met hen meerijden...We moeten dit nog uitzoeken, 't zal er ook vanaf hangen waar ze tegen dan zullen zijn, maar we houden dit plan in ons achterhoofd. Binnen een paar maanden zullen we misschien toch al een idee hebben hoe snel of hoe traag ze vooruit komen, en afhankelijk daarvan zal ons plan een vorm kunnen aannemen. We zien wel en ik laat dit zeker weten zodat iedereen die wil ons dan kan volgen. Waarvoor bloggen allemaal niet goed is...

We hebben samen ook nog wat spulletjes genaaid om in de geit te plaatsen, drie grote zakken, voor kleren en zowat vanalles en nog wat. Die zakken moesten aan bepaalde voorwaarden voldoen: zo lang, zo breed, zo hoog, want ze moesten zo passen in het koffer van het geitje zodat er zoweinig moglijk ruimte verloren zou gaan. Dit was toch niet zo eenvoudig, de eerste zak heeft wat schoonheidsfoutjes, de tweede zak zag er al veel beter uit, als ik er nu nog zo ééntje zou maken zou hij zeker nog beter lukken.Ik heb dan nog een cadeautje gemaakt, een inklapbare tas. Jaren geleden heb ik dit eens uit een KNIP gehaald en goed bewaard en nu kwam dat eens van pas en ik zou ik niet zijn zou ik niet tot de laatste dag hieraan genaaid hebben... Leentje had mij dit al maanden geleden gevraagd, het stof werd ook al een hele tijd geleden gekocht, en wanneer was de tas klaar??? Donderdagavond rond middernacht heb ik het laatste draadje afgeknipt...
In de zakken had ik wat prullekes gestopt, een naai-etuitje, een spel kaarten, een woordspelletje, een flesje doucheschuim met een exotisch en 'monoi' achtig parfum, een parfum dat aan vroegere vakanties en aan thuis doet denken...

Dan is er mijn 'zoneke', in zijn vrije tijd is hij af en toe wat clown en vermaakt de kindjes met mooie ballonnen.




Hier dan nog wat foto's van het jonge paar en familie en getuigen




















... en de festiviteiten






















dinsdag 20 september 2011

week 38 in 't center van 't land

Ni veel tijd, hoe dat komt vertel ik volgende week wel ..., dus ga ik mij beperken tot een lijstje, zodat mijnen hubbie kan gaan zien wat hij te verwachten heeft...

*zaterdag 17 september: broccoli, aardappelen, zalm, masarpone en gorgonzola, deze combinatie, ttz. de saus,  vonden wij niet zo geslaagd,  ik denk niet dat dit nog eens op tafel zal komen. Ne mens moet af en toe eens iets proberen hé...
*zondag 18 september: steak met champignonroomsaus, wat rauwkost en gebakken aardappeltjes, snel klaar, lekker...
*maandag 19 september: duivelse scampi met pasta, dit valt altijd in de smaak...
*dinsdag 20 september: worteltjes en erwtjes met Boursin cuisine, varkenslapje en gekookte patatjes
*woensdag 21 september: vandaag staat een gehaktschotel op het menu, paprika, ajuin, geraspte kaas, allemaal mijn (onze...!!) favorieten, kan dus niet fout gaan
*donderdag 22 september: kipreepjes Hawai, dit heb ik al vaker gemaakt en is lekker en ook vrij snel klaar, en dat zal nodig zijn, want ik heb deze week echt niet veel tijd...
*vrijdag 23 september: zeker deze week ga ik niet afwijken van de gewoonte, dus pasta zal het worden.

Voilà, dat was het dan, elke dag van de week geprogrammeerd, elke dag iets lekkers op tafel, meer moet dat niet zijn...

vrijdag 16 september 2011

Onze vakantie zit erop...al efkes, maar dit wou ik nog vertellen...

Vakantie, na enkele jaren in landen met temperaturen van om en nabij de 40° kozen we ook dit jaar (na vorig jaar in Ierland te zijn geweest) voor een land waar je zeker bent van frisser weer, af en toe een fikse regenvlaag en geen temperaturen om in 'zomerkleren' rond te lopen...Schotland dus... ;-)
We hebben regen gehad, maar alleen de eerste dag, nadien is onze paraplu altijd netjes in de rugzak blijven zitten. Onweer, storm, hitte, dat alles hebben we overgelaten aan de thuisblijvers in België, en toen we hoorden van wat er gebeurde op Pukkelpop, waren we behoorlijk geschrokken en tegelijkertijd blij dat er niemand van onze familie of kennissen dit heeft meegemaakt.

De vakantie dan, Schotland dus...met een klein vliegtuigje naar Edinburgh, inchecken in onze eerste B&B, wat eigenlijk een veredelde jeugdherberg was, maar om te slapen was het voldoende. We hebben een paar dagen in Edinburgh rondgestruind, af en toe een paar 'weirdo's' gefotografeerd, en ook genoten van de gastvrijheid en de vriendelijkheid van de bevolking.

 Voor alle valle voor... het koppel op de foto is mijn zus en schoonbroer.


De tweede dag hebben we vooral in Edingburg rondgereden en -gelopen, in Princess Street, the Royal Mile...en diverse tentoonstellingen en kleine musea bezocht, want het 'eten en drinken mag er dan al duurder zijn, veel evenementen kan je gratis bezoeken.
 
Dit was niet het geval voor Camera Obscura, maar het was zijn inkomprijs zeker waard.

De tweede avond stond een bezoek aan 'The Military Tattoo' op het programma, gelukkig is het de ganse avond droog gebleven zodat we met volle teugen konden genieten van de pipe and drumbands en fanfares en andere muziektoestanden. Zeker een bezoek waard.


De derde dag reden we door naar onze tweede B&B, deze was gelegen in Huntly. Onderweg zijn we gestopt in St.Andrews, aan de Secret Bunker. Een bunker die opgetrokken werd na de tweede WO en die uitgebouwd werd om een eventuele nucleaire aanval te overleven. De bunker is nooit moeten gebruikt worden waarvoor hij moest dienen (gelukkig...) en is momenteel omgebouwd tot een bezoekersitem.


De volgende dag stond een bezoekje aan Balmoral Castle op het menu, maar omdat het castle in augustus voorzien wordt om meer koninklijke gasten te herbergen, konden wij, gewone stervelingen, er niet naartoe. Dan maar andere plaatsen met een bezoekje vereerd, zoals Aberdeen City, Slains Castle, er wordt gezegd dat Bram Stoker hier zijn inspiratie vond voor Graaf Dracula), Museum of Scottish lighthouses in Fraserburgh en the Wildlife Centre in Spey Bay voor de dolfijnspotting, maar we hebben geen dolfijn gezien ;-(

En naar Schotland gaan en geen Wisky stokerij bezoeken, dat kan dus niet, tuurlijk niet, vandaag trokken we naar de 'Glenfiddich stokerij'. Mooie stokerij, proper, een degelijke rondleiding die afgesloten werd met een fijne proeverij en dan het ‘obligate’ maar altijd leuke shopmoment , waar we ons hebben laten verleiden tot de aankoop van een fles Glenfiddich van 18 jaar oud. De bijhorende proeversglazen hebben we ons ook maar aangeschaft, kwestie van het goed te doen hé… Er was ook een fles verkrijgbaar van 50 jaar oud, en met de 50ste verjaardag van Yves in het vooruitzicht, was de verleiding groot om deze fles mee terug te brengen naar België, alleen de prijs hé, 10.000 GBP was er toch wat over…Het is en blijft een slordige 11.500 EUR,…;-)

Daarna gingen het richting Nairn, onvervalste (echte dus) Highlandgames stonden op het programma. Dans, pipermusic, paalwerpen, kogelslingeren, gewicht over de balk, touwtrekken…dit alles gepaard met de nodige drank. Gelukkig was ook vandaag de zon ons goed gezind, de hele dag bleef het droog en de zon was ook een groot gedeelte van de dag van de partij.

Natuurlijk mocht een bezoekje aan Nessie niet ontbreken, maar jammer, we hebben 'haar' 'hem' niet echt gezien...


Dan begon de zoektocht naar de laatste B&B in Garadh Buidhe, en die zat goed verborgen, in the middle of nowhere, zo rustig, zo stil, zo donker 's nachts...
Maandag gingen we Harry Potter achterna, in Glenfinnan staat de brug die in 'HP and the chamber of secrets' te zien is.


Twee keer per dag stoomt de trein over de brug, en echt stomen, want het is een stoomtrein, en er is toch wel wat brandstof nodig om de trein in beweging te krijgen en er is toch wel wat brandstof nodig om de trein in beweging te krijgen. Op het traject tussen Fort William en het eindstation te Mallaig stoken ze 3,5 ton kolen, op. We zijn de trein gevolgd tot in het station, daar kon je dan wat foto's maken van het interieur van de trein. Daar hebben we dan ook 'fish and chips' gegeten (niet in de trein, wel aan 't station).

De laaste dag hebben we nog een whisky stokerij bezocht, ook weer een degelijke rondleiding die met een kleine proeverij werd afgesloten. De dag werd beëindigd met een bezoekje aan een tentoonstelling: Treasures of the Earth, kristallen, fossielen, prehistorische monsters, ze waren er allemaal.

De dag van ons vertrek wilden we nog The Falkirk Wheel zien, een moderne scheepslift, de enige roterende scheepslift in de wereld, en dus een uniek kunstwerk.

Hierna ging het richting luchthaven, de auto weer inleveren, naar de vertrekhal, incheken, nog iets eten en dan richting vliegtuig. En ja hoor, ik had weer prijs...(vorig jaar stak er ergens een vergeten mesje in mijn handbagage, wat door een norse medewerker van de veiligheidscontole op een schamper lachje werd onthaald...). Dit jaar werd mijne rugzak weer aan de kant gezet, deze keer niet voor één of ander gevaarlijk voorwerp, nu waren een flesje oogdruppels en een deodorant de schuldigen, niet aan gedacht om in een plastieken zakje te steken, shame on me... Maar gelukkig was dit snel opgelost, met de medewerking van een uitermate vriendelijke medewerker van de veiligheidscontrole daar, en ze was echt heel vriendelijk.
Rond 20u waren we weer thuis en konden we de waterschade opmeten, en die schade is echt heel beperkt gebleven, er was wat water in de keuken, er is daar een lek, en dat weten we en dat wordt één van dees hersteld, gelukkig f'unctioneert' dit lek alleen maar als het echt héééééél hard regent.

Nu hebben we nog de vele foto's en enkele kleine dingen die we meebrachten die ons in de sfeer van Schotland terug brengen.