zaterdag 30 april 2011

week 18 in 't center van 't land

Na een onderbreking van een paar weken, ben ik hier weer terug...
Waarom een paar weken geen weekmenu??? Geen zin in een menu verzinnen, dus ook geen menu op de blog.
Maar niet getreurd, 'we' zijn er weer...

De week die eraan komt, wordt weer een heel normale week, gewoon alle dagen werken, allé, ik toch, want Yves zit nog thuis, en dit zeker nog tot eind mei, maar de behandelende dokter zegt dat hij heel goed revalideert en zeker op schema zit, beter nog, hij zit zelfs vooruit op schema, dus met wat geduld en boterhammen komt dit zeker in de sakosj...En ik ben natuurlijk maandag thuis hé, mijne vrije dag.  Al mijn vakantiedagen van 2010 zijn opgenomen, nu kunnen we beginnen plannen voor de dagen van dit jaar, en ik heb ook nog een paar recupdagen staan, dus...
Maar genoeg gezeverd, hier komt-ie dan, ne nieuwe weekmenu

*zaterdag 30 april: vol-au-vent met wat rauwkost, de vogel zit nog in de diepvriezer en mag wel eens opgegeten worden en bijkomend voordeel : snel klaar
*zondag 01 mei : ovenschotel met varkensvlees en rijst, dit recept heb ik hier gevonden, daar staan nog wel wat snel klaar dingen, die er allemaal lekker uitzien ook, meer moet dat niet zijn.
*maandag 02 mei : bij Dagelijkse Kost vond ik het volgende : bloemkool met blackwell varkenshaasje en aardappelen.
*dinsdag 03 mei : vandaag moet het vooruitgaan, want het is de eerste verjaardag van Het Leuvens Stiksel en ik was er de eerste keer bij, dus ik wil er zeker ook vandaag zijn, dus zullen het wortelschijfjes met Boursin cuisine worden, daar hamburger of iets dergelijks bij en aardappelen.
*woensdag 04 mei : ik kom vandaag normaal gezien pas rond 18u40 thuis, dus het moet iets zijn dat snel klaar is en iets dat Yves ook kan fiksen, spinazie met chipolata of vis...
*donderdag 05 mei : enkele weken geleden hebben we prei ovenschotel met vis gegeten, dat was lekker en dus voor herhaling vatbaar.
*vrijdag 06 mei : macaroni met ham en kaas à la Jeroen Meus, niks moeilijks aan, en (weeral) snel klaar.

Voilà, hop naar de volgende week ...

PS :  ik hoop dat ik vrijdagavond niet vergeet te kijken naar 'Goe gebakken', niet dat ik zo ne bakker ben, ik ben eigenlijk ook genen dessertenfreak, maar ik zie wel graag hoe het allemaal klaargemaakt wordt en bij Sofie lijkt het allemaal 'piece of cake'... ;-)

maandag 18 april 2011

Een collegaatje, dat ondertussen een vriendin is geworden,  is enkele weken geleden nogal ongelukkig gevallen (kun je ooit gelukkig vallen??? tenzij misschien op ne knappe en lieve man...) en heeft bij die valpartij haar linkerelleboog en -enkel gebroken.  Ze zat dus verplicht gekluisterd aan zetel, bed en rolstoel.  Gelukkig is de gips aan de elleboog al weg en heeft ze al wat meer bewegingsvrijheid, en van vrijdag heeft ze ook een loopgips, dus mits een beetje oefening zal dat ook wel wat makkelijker zijn om rond te pikkelen. 
Vorige week zijn we haar dan een bezoekje gaan brengen, we = ikke samen met nog drie andere collega's. 
En je gaat niet op ziekenbezoek zonder een cadeautje, dus, we hadden bloemekes mee, paasbloemekes om precies te zijn.  We hadden ook aan de inwendige mens gedacht, een paar flessen cava, wat chips en nootjes, wat kaasblokjes.  Dit alles werd min of meer 'vakkundig' verpakt in een reversible bag, o.a. gezien bij haar.  De ene kant is een kussensloop die ik een tijdje geleden kocht bij de Zeeman, de andere kant is 'pakjespapier', dat kocht ik vorig jaar bij Le Chien Vert.  Leuk zakje, snel klaar...alleen moet ik er de volgende keer wel aan denken om de naadjes van de 'handvatten' vooraf een beetje te strijken, want als alles al zo een beetje in mekaar gestikt is, gaat dat toch niet zo simpel meer.  Dat hebben we dan weer geleerd voor de volgende keer.
't Ziet er goed uit, al zeg ik het zelf...


maandag 4 april 2011

week 14 (in 't center van 't land)

 Nog gene weekmenu klaar, alleen nog maar het weekend en dit hebben we gegeten.
*zaterdag 02/04: vis-in-de-oven-schotel, met gekookte patatjes en een glaasje wijn.  En ik ben blij dat we van het goeie weer geprofiteerd hebben en deze schotel buiten geserveerd (!) hebben, zo lekker weertje, amaai, das vandaag wel wat anders...
*zondag 03/04: een snelle paella, 't was wel lekker, maar ik zou het niet echt ne paella noemen, maar snel was het wel.  Ik had er nog wel wat scampitjes aan toegevoegd.
*maandag 04/04: ik heb vanavond den overschot van de paella opgegeten, want Yves ligt momenteel in 't ziekenhuis met een geopereerde schouder.  'k Heb daarnet eens gebeld ('t is nu 18u30) maar hij was nog altijd niet op de kamer.  Ben benieuwd of het allemaal een beetje is meegevallen en of hij niet te veel pijn heeft.

En voor de rest is het menu nog een blanco bladzijde.  Ik hoop dat ik morgen wat meer inspiratie heb want anders zal het maar een triestige week worden.

Ik denk dat ik toch al maar tot in Leuven rijd, dan ben ik daar als hij in de kamer zal gebracht worden, dat zal hij zeker wel leuk vinden...

Allé, snel de rest van onze menu:
*dinsdag 05/04: op aanvraag, stevigere kost dan het ziekenhuiseten... bloemkool met hamburgers en aardappelen
*woensdag 06/04: ik begin vandaag mijn werkweek, en woensdag ben ik, gewoonlijk toch, pas na 18u30 thuis, dus er staat iets op het menu dat snel klaar is, spinazie met fishsticks en aardappelen, oké, misschien niet super gezond maar snel klaar en tot nu toe hebben we dat altijd al goed overleefd.
*donderdag 07/04: op 't werk een dag van opleiding 'geven', dat belooft weer een beetje stressen, later thuis dus weer fast food, met de nadruk of fast, oftewel iets wat al op voorhand kan klaargemaakt worden, wat zouden we denken van witlof met boomstammetjes en aardappeltjes natuurlijk.
*vrijdag 08/04: als vanouds spaghetti of chili con carne, dat zal afhangen van het ogenblik.
Voilà, de week zit erop, morgen gaan we de Duvelbrouwerij bezoeken en 's avonds naar een fuif. 
Zondag zijn we uitgenodigd op een verjaardagsfeestje, dus wat we zullen eten die dagen is een verrassing.

zondag 3 april 2011

It's my party and I ...

Het is misschien een beetje raar, af en toe een krantenartikel of iets dergelijks te zien verschijnen op de blog.  Soms is het wel eens plezant om bepaalde dingen 'bij te houden' zodat je, als dit ooit eens nodig zou zijn ('k zou niet direct weten wanneer...), ook nog terug kan vinden.  Maar raar of niet, it's my party..., dus ik mag er toch opzetten wat ik nuttig of leuk vind, of niet ???

De Ronde - Van Vlaanderen o.a.

Het is de liefde voor de traagheid   (02/04/11, 10u29   www.DeMorgen.be)


Zondag kijkt Peter Winnen twee keer naar 'De Ronde'. Eerst naar de koers, dan naar de fictiereeks. Voor wie de traagheid voor lief neemt. Winnen is een Nederlandse oud-wielrenner en columnist. Hij is auteur van onder andere Van Santander naar Santander en Wielergeluk.
 
Is kijken naar de koers in het algemeen al een beproeving, de Ronde van Vlaanderen ondergaan is een regelrechte bezoeking. Het is het gedwongen meedeinen op het breinritme van een fictieve regisseur  
 
Zondag zal ik twee keer naar De Ronde kijken. In de ochtend en middag is er de koers, in de avond de fictie. Ik verheug me op beide.

Een kleine enquête in mijn kennissenkring leerde me dat bijna iedereen de koers van A tot Z gaat volgen. De meesten starten in de ochtendjas met koffie en een broodje kaas op de bank. De Ronde moet je wel van begin tot het einde ondergaan, is de mening. Het gaat immers om de Hoogmis. In de kerk val je ook niet vlak voor het uitdelen van de hostie binnen. En ze zullen blijven zitten tot het laatste woord in de nabeschouwingen is gesproken.

Toch zou ik mijn kennissen niet specifiek wielerliefhebber willen noemen. In feite houden ze maar van drie wedstrijden: De Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en de Tour de France. Tijdens de uitzendingen van deze wedstrijden nemen ze voor lief wat ze in andere verfoeien: de traagheid. Een samenvatting nadien is meer dan genoeg om de feiten te kennen. De traagheid in opbouw van de genoemde wedstrijden, het beleven ervan, wordt als noodzakelijk gezien om de koers "te voelen". Om in het geval van De Ronde tegen drie uur in de middag zelf "door elkaar geschud te worden" op de keien. Pas met de hele Ronde van Vlaanderen in de benen kan er goed over gesproken, zo niet gezeverd worden in de persoonlijke opbouw naar Parijs-Roubaix.

Sjanker
Van mijn kennissen is er geen een die de fictiereeks volgt op zondagavond. Ze zijn er ook niet aan begonnen. De trouw aan de Belgische televisie beperkt zich tot een paar wielerkoersen. Ik heb dus weinig na te praten over het bordeel Havanna waar de argeloze klant in marxistische stijl naar zijn hoogtepunt gevoerd wordt, en het pand verlaat met een merkteken dat weliswaar onzichtbaar is, maar waar moeilijker van is af te raken dan van pakweg een sjanker. Slaagt regieassistente Vera Hardeel in het broeinest van de regiekamer erin De Ronde in haar vingers te krijgen nu Miel Abeloos de knoppen heeft losgelaten om op andere regieknoppen te gaan drukken: de acute knoppen van leven of dood? Waar is het geweten van Filip gebleven? Naar welk geweten is Bart op zoek? Wordt iemand die in stomdronken toestand in een cactus heeft gebeten ook nog het slachtoffer van andermans doornen? Heeft iemand van Marokkaanse afkomst die op Paaszondag het gras maait meer kans betrapt te worden op diefstal dan een Vlaming? Waar De Ronde passeert, staat Vlaanderen in brand. Geloof ik dat allemaal?

Na een rondje langs diverse internetfora concludeer ik dat de fictiereeks de Vlaamse televisiekijker globaal in twee kampen heeft verdeeld: zij die het 'niks' vinden, en zij die de loftrompet steken. De tegenstanders hebben het over de traagheid van de ontwikkelingen en de warrigheid van de verhaallijnen die niet tot ontwikkeling komen omdat het er te veel zijn. Ik moet zeggen dat na de eerste twee afleveringen ook ik verzuchtte: wat is er nou helemaal gebeurd, en waar moet dit in godsnaam naar toe? Gek genoeg bleef ik kijken, sterker nog, moest ik blijven kijken. De traagheid werkte als een vreemd zuur op me in. De verteltrant van regisseur Jan Eelen, het mondjesmaat prijsgeven van de lijnen ("Dit verhaal kon niet anders dan zo verteld worden"), zou ik bijna bedwelming tegen mijn wil in durven noemen. Ik kuierde door mijn dagen, at, sliep, werkte, bedreef de liefde, zag mijn gazonnetje groener worden, maar Lou Abeloos en Nora Corbijn bleven net onder de bewustzijnsdrempel in hun bad zitten. De communicatiestoornis tussen Dieter en Lasse duurde voort, en Jana Moltman werd voorlopig niet gered, terwijl de koers waarvan de winnaar allang bekend was zijn eigen trage opbouw volgde.

In literatuurrecensies valt vaak het woord "verontrustend". De recensent wil daarmee aangeven dat het om goede literatuur gaat. In het besproken boek worden meer vragen gesteld dan beantwoord. De personages zijn willoos in de handen van de auteur, hij haalt met hen uit wat hij wil, en hij neemt daar ook de tijd voor. Maar de personages moeten wel geloofwaardig blijven. Anders kunnen ze moeilijk verontrusten. In een geloofwaardig personage herkent de lezer zichzelf, of een deel van zichzelf. Hij (of zij) is niet het personage, maar het probleem van het personage is op een of andere manier toch zijn (of haar) probleem. De lezer of lezeres kan of het boek opzij leggen, of de loutering ondergaan.

Wat me bevalt aan deze fictiereeks is dat ik het niet als een boek opzij kan leggen. Ik kijk naar de groteske strapatsen van fictieve, min of meer tragikomische Vlamingen die hun lot in eigen hand willen nemen, of het lijdzaam moeten ondergaan. Op een of andere manier gaat het ook over mijn leven en dat van mijn buurman. Helden, antihelden en ongelukkigen, ze leven in iedereen. Zelfs de doden.

Moordend traag

Bijna had ik geschreven: dan hebben die wielrenners het zondag maar makkelijk. Van Brugge naar Meerbeke fietsen is eigenlijk helemaal niet zover, en die hellinkjes vallen ook wel mee. Op het einde van de dag is er gewoon een winnaar en het boek kan dicht. Het is maar sport, nietwaar? En net zo comfortabel is voor al die mensen langs de kant en voor de televisie. Zo is het dus niet.

Is kijken naar de koers in het algemeen al een beproeving, de Ronde van Vlaanderen ondergaan is een regelrechte bezoeking. Het is het gedwongen meedeinen op het breinritme van een fictieve regisseur. De opbouw is moordend traag, valpartijtje hier, valpartijtje daar. Kleine goden mogen een hemeltje bouwen. De gewone geloof-, hoop- en liefdeshow, verder niets bijzonders. De problemen zijn nog ver. Hoewel, Tom Boonen is superknecht Terpstra kwijtgeraakt in De Panne. Leif Hoste ziet eruit alsof hij in een doornige cactus heeft gebeten. Sinds de E3-Prijs heet het existentiële probleem Fabian Cancellara.

Alles en iedereen tegen Cancellara, dat zou pas mooi zijn. Een gigantische combine tegen de stoomwals uit Bern. En dan met zijn allen ten onder gaan. Tragikomisch. Liefst in beestenweer. Ieders verhaal is de moeite waard.
Het is de liefde voor de traagheid
 
De Persgroep Publishing. Alle rechten voorbehouden.

vrijdag 1 april 2011

Wat verandert er op 1 april?

(01/04/2011)


do 31/03/2011 - 23:55 Alle fietspaden die na 1 april worden aangelegd, moeten voldoen aan de zogenoemde vlakheidsnorm. Dat is een van de maatregelen die deze maand ingaan. De overheid wijzigt onder meer ook het toezichtsmodel voor de banken.
Alle nieuwe fietspaden moeten voortaan voldoen aan de vlakheidsnorm om het rijcomfort voor fietsers te verbeteren.  "Vroeger was het rijcomfort op de nieuwe fietspaden niet altijd even goed", klinkt het op het kabinet van Vlaams minister van Openbare Werken Hilde Crevits (CD&V). "Dat was vaak het gevolg van oneffenheden. Deze norm verhelpt dat bij de nieuw aangelegde fietspaden."

Toezicht op banken en verzekeraars verandert

Vanaf 1 april geldt ook een nieuw toezichtsmodel voor de Belgische banken en verzekeringsmaatschappijen. De controle wordt gedeeltelijk overgeheveld van de Commissie voor het Bank-, Financie- en Assurantiewezen (CBFA) naar de Nationale Bank (NBB).
De Nationale Bank zal het toezicht op de financiële stabiliteit van banken, verzekeraars en pensioeninstellingen op zich nemen. De CBFA, die omgedoopt wordt tot Autoriteit Financiële Diensten en Markten (AFDM), blijft verantwoordelijk voor het toezicht op de financiële markten. Daaronder vallen beursverrichtingen en marktmanipulatie, maar bijvoorbeeld ook de controle op reclame voor bankproducten.

Intensievere begeleiding werklozen

Oudere werklozen aan het werk krijgen blijft een moeilijke zaak. De Vlaamse regering breidt vanaf deze maand daarom haar activeringsbeleid uit naar alle werkzoekenden tot en met 55 jaar. Tot nog toe was er geen systematische begeleiding voorzien voor werkloze 52-plussers. De Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling en Beroepsopleiding (VDAB) zal die groep nu ook intensief begeleiden bij de zoektocht naar een nieuwe baan.

Meer bedrijfsvoorheffing en een belastingvermindering

De bedrijfsvoorheffing op de aanvullende vergoeding van arbeiders en bedienden die tijdelijk werkloos zijn, stijgt op 1 april van 10,09% naar 18,75%. Het gaat om een bedrijfsvoorheffing, dus een soort voorafbetaling op de finale belasting.
Vanaf 1 april 2011 wordt ook een nieuwe belastingvermindering ingevoerd voor werknemers met een laag loon, die al genieten van een zogenoemde werkbonus. Dat houdt een vermindering van de RSZ-werknemersbijdragen in. De belastingvermindering bedraagt 5,7 procent van de effectieve werkbonus en wordt toegepast op de inkomsten vanaf 1 april. De verrekening gebeurt via de bedrijfsvoorheffing, na alle bestaande verminderingen.

Beveiligingsfirma G4S gaat Europese Commissie beveiligen

De Europese Commissie doet voor de beveiliging van haar vestigingen in België vanaf vandaag een beroep op de beveiligingsfirma G4S. Daarmee neemt het bedrijf het grootste beveiligingscontract van het land over van Securitas. Ook de achthonderdtal medewerkers van Securitas die voor de beveiliging van de Europese gebouwen instonden, worden door G4S overgenomen.

Minder medische kosten

Het Rijksinstituut voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering (Riziv)  zal voortaan het neuropsychologisch onderzoek naar dementie terugbetalen. Het onderzoek zal aangerekend kunnen worden door een neuroloog, geriater of psychiater. En dankzij de nieuwe generieke geneesmiddelen die vandaag op de markt komen, kunnen de Belgische overheid en patiënten aanzienlijk besparen.